والدین علی الخصوص پدرها خیلی در تلاشند تا فرزندشان در رفاه کامل بدون ذره ای سختی بزرگ بشن و بیشتر مواقع با گفتن جملاتی از قبیل من خودم خیلی سختی و کمبود در زندگی کشیدم و نمی خوام بچه م مثل من باشه این کار را توجیه می کنند.

پدر عزیز و مادر گرامی بدانید که هم سختی و کمبود شدید و هم رفاه زدگی بیش از حد بدون روبرو شدن با هر مشکلی آسیب زاست.

به باور من هر سختی و کم و کاستی، درسی است که باید از آن آموخت و این تجربه زندگی با تمام جوانب و فراز و نشیب هاشه که انسان را توانمند و قوی خواهد کرد.

لطفا این سختی رو در حد معقول از کودکان دریغ نکنید چون با این کار در حقشون جفا کردید و به رشد شخصیتشون آسیب خواهید زد.

به عنوان مثال گاها ماشین رو بذارید کنار و باهم پیاده روی کنید، میرید خرید بذارید بچه تون هم دو کیسه بلند کنه، بفرستید بره نون بگیره و صف رو ببینه و منتظر شه…

🔹رفاه زدگی سم است برای کودکان و تربیت آنها و مانع رشد آنها خواهد شد و نگه داشتن کودکان در این وضعیت باعث ناتوانی آنها در دیدن و لمس واقعیت ها، عدم تلاش برای رسیدن به خواسته ها و اهداف خود و کاهش آستانه تحمل آنها در مواجه با مشکلات زندگی اجتماعی خواهد شد.

🔹پس بگذاریم کودکانمان روال طبیعی رشدی که شامل تجربه زندگی با تمام سختی ها و کم کاستی هاست را در حد توان سپری کنند.

• نویسنده : مرتضی پناهی ( کارشناس ارشد حوزه روانشناسی و علوم تربیتی)
• منبع خبر : هاولاتی