✍ابراهیم محمدحسینی| دانش‌آموخته علوم ارتباطات

پاییز سال گذشته ۲۸ هزار و ۵۸ نفر در ایران بر اثر ابتلا به کرونا جان باختند که بخشی از آنان مردم مناطق کردنشین بود.

امسال بهار نیز، به مثابه فصل خزان تشبیه شده و پیش بینی ها حکایت از مرگ سراسری است.
بیماران به اکسیژن بیشتر نیاز دارند، بستری ها زیاد شده است، تعداد بیماران بدحال، سیر صعودی دارد.

آنچه به نگرانی ها می افزاید این است که در این میان فقط، كادر بهداشت و درمان بیشتر نگرانند و مردم به دلیل بی حوصله و بی تفاوت شدن، کرونا در اولویت آنان نیست.

این مطالب را در حالی می نویسم که باید مردم عزیز مناطق کردنشین به نکاتی از جمله زندگی با کرونا عادت کنند، زندگی با ویروسی هوشمند، که زنجیره آن با دوری کردن از تجمع ها، رعایت پروتکل های بهداشتی، قطع می شود.

مناطق کردنشین چون بهار بی برگ می ماند زیرا نه اقتصادشان شكوفاست و نه مردم آنقدر پس انداز دارند که از کسب و کار، دست بردارند پس تنها راهکار که به نفع اقتصاد خودمان و معیشت هم است، دوری کردن از تجمع ها و رعایت پروتکل هاست، زیرا در صورت ادامه روند فعلی، شهرها به حالت نیمه تعطیل درخواهند آمد.

سخنان این روزهای کادر درمان و مدیران شبکه بهداشت و درمان نیز نشان دهنده، وخیم تر شدن وضعیت است و باید در انتظار روزهای سخت بود، کرونا فعلا دست بردار نیست ما از سفرهای غیرضروری و تجمع های بی مورد و اصرار بر دید و بازدیدها دست برداریم.

• نویسنده : ابراهیم محمد حسینی